تا خدا هست به خلقش چه نیاز ؟

                        می کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم !!!!!!!

  الله به فریاد من بی کس رس 
فضل و کرمت یار من بی کس بس 
هر کسی به کسی و حضرتی می نازد 
  جز حضرت تو ندارد این بی کس ، کس ( این شعر رو زینت واسم فرستاده )

من هیچ کس رو جز تو نمیخوام . وقتی میشینم سر سجاده و از ته دلم میگم خدا ، اشکام مثل ابر بهار جاری میشه و تموم غم و غصه و خستگی رو با خودش از وجودم می کشه بیرون و اونقدر سبکم می کنه که اصلا یادم میره چه درد و ناراحتی ای داشتم .
چقدر این احساس رو دوست دارم .
شنیدی میگن : خدایا لذت ترک لذت رو نصیبم کن ؟
این همون لذته . وقتی به بقیه لذتها میگی نه ، اون وقت لذتی رو نصیبت میکنه که حتی نمیتونی توصیفش کنی .
خدایا تو رو به این روز مقدس ، به روزی که محبوبه تو متولد شد تا تمام جهان رو به نور خودش روشن و منور کنه ، به همون روزی که خنده ، چهره رسول تو و همسر گرانقدرش رو پر کرد و به حق همون فاطمه ای که سید نساء عالمه ، قسمت میدم که این لذتها رو ازم نگیر .
خدایا نذار توی اون دنیا ، شرمنده محمد و آل محمد باشم .
خدایا توی این ظلمات و گمراهی این دنیای وانفسا ، تنهام نذار که خودت خوب می دونی به چه آخر و عاقبتی دچار میشم .
خدایا خودم خوب می دونم که تو هیچ وقت تنهام نمیذاری .........
چون وقتی به گذشتم فکر می کنم اینو به عینه توی سرگذشت خودم میبینم .
اون روزا که تازه وارد دبیرستان شده بودم . یادمه که چقدر سرکش و یاغی و لجباز بودم . یادته ؟ مدل موهام هر روز یه چیزی بود . یه روز رپ ، یه روز فرق وسط ، یه روز یه وری . این مقنعه که قربونش برم همیشه فرق کلم بود . چقدر مامان و بابا و بقیه فامیل جز می زدن که بابا تو که اهل هیچ فرقه ای نیستی چرا قیافتو مثل کسائی درست می کنی که در شان تو نیستن ؟؟؟؟
نمازم که نمیخوندم . وای چقدر بابا تهدیدم می کرد که اگه امروز اومدم خونه و مامانت گفت نماز نخوندی با کمربند سیات می کنم . ولی کی گوشش بدهکار این حرفا بود ؟؟؟؟؟؟؟؟
باورت نمیشه که وقتی اذان میگفتن تمام بدنم می لرزید . ولی بخاطر لجبازی با بابا نماز نمیخوندم . حتی گاهی وقتا بدون وضو نماز میخوندم . چه روزای بدی بود . باور کن یادآوریشون اگر چه گاهی وقتا باعث میشه که درسای بزرگی ازشون بگیرم ولی بهرحال آزاردهندست . می دونی چه ظلمی در حق خودم کردم ؟؟؟
8 سال نماز نخوندم . البته خودم همیشه فکر میکنم این مساله حکمتی بود تا وقتی از ته دلم ف خدا رو احساس کردم یاد تاریکیهای اون دوران بیفتم و هیچ وقت ترکش نکنم .
هیچ وقت یادم نمیره ماه رمضون اون سال رو . سالی که کنکور داشتم . روزه که خوب دست و پا شکسته می گرفتم . ولی نماز نه خیلی . من نوه اول خانواده مادریم هستم و باالطبع برای همه شون خیلی خیلی عزیز بودم و البته هستم . بخصوص مادربزرگ خدا بیامرزم و خاله آخریم که دیگه واسم می مردن . خالم خیلی مومن و مذهبیه و اونوقتا بخاطر این سر و وضع من خیلی حرص میخورد . اون سال واسه آخرین شب قدر ، رفته بودیم مسجد سید ( تو پرانتز بگم که من اگر چه بخاطر لجبازی ، تیپم اون جوری بود و نماز خون نبودم ولی خدا شاهده که پاک زندگی کردم و هیچ وقت ، جز همون تیپ و قیافه که البته هیچ وقت کوچکترین آرایشی هم نداشت ، خلاف دیگه ای نداشتم . ) من جلو نشسته بودم و مادر بزرگ و خالم پشت سرم . باور کن هنوزم از یادآوریش ، مو به تنم راست میشه . اون شب ، وقتی نوبت به قرآن به سر گذاری رسید و مردم داشتن دعا می کردن ، من دیدم که دست خالم روی یکی از شونه هامه و دست مادربزرگم روی شونه دیگرم . اون لحظه ای که مداح گفت : خدایا آخر عاقبت جوونهامون رو ختم به خیر کن ، من با لرزش از شدت گریه مادربزرگ و خالم می لرزیدم ..............
خدایا فقط تو میدونی که توی اون شب ، چطور دعای این دو نفر در حق من مستجاب شد و بس .
اون سال من تو کنکور قبول نشدم ولی میدونید در عوض خدا چی بهم داد ؟
توفیق نماز اول وقت .........
شاید باورتون نشه که من از اون روز به بعد ، دیگه نماز قضا ندارم . نماز قضا که هیچی ، واسه سر اذان خوندن نماز ، همه رو عاصی می کنم . البته نباید این حرف رو بزنم . قصدم ریا نیست . نه ،خیالم راحته که خدا خودش قصد من رو خوب ، میدونه . میخوام بگم : خدا صدای دعای ما رو میشنوه . بخصوص وقتی از ته دل و در حق دیگران باشه .
خدایا چه گنجی بهم دادی اون شب . خلاصه سال بعد من توی کنکور قبول شدم . اگرچه در همون سال یه گنج خیلی بزرگ یعنی مادربزرگم رو از دست دادم ولی خوشحالم که جاش تو بهشت ، راحته .
شاید باورتون نشه که من دیگه نذاشتم حتی یه تار موم پیدا باشه و در سال آخر کاردانی ، بعد از اینکه بعد از یازده سال که مشهد نرفته بودم ، از مشهد برگشتم به لطف و عنایت امام رضا ( ع ) و به تشویق یکی از بهترین دوستام ، منصوره خانم ، که مسئول بسیج دانشکدمون بود و منم عضو فعال و مسئول تربیت بدنی همون بسیج ،‏تونستم چادری بشم .
یادمه منصوره می گفت : اگه خواستی چادر سر کنی ، یه هدفی رو واسش انتخاب کن که وقتی یه روز ، بچه بغلت بود ، کیف خودت دستت بود ، ساک بچت روی شونت و در کنارش باید چادرت رو هم جمع می کردی ، به خودت نگی ای کاش هیچ وقت چادری نشده بودم .
و من با استعانت از حضرت زهرا ( س ) این هدف رو انتخاب کردم : رضای خدا
و حالا چقدر خوشحالم که این کار رو کردم . چقدر وقتی چادر سر می کنم ، احساس غرور می کنم .
خدایا شکرت . ولی خدا ! خودت می دونی که دیگه دلم ، اون صفا و نورانیت اون اوائل رو نداره . و ترسم از اینه که روز به روز بدتر و بدتر بشه .
خدایا تو که تا به امروز تنهام نذاشی پس تو رو به مادر سادات قسمت میدم بازم تنهام نذار ..............

امروز تو بیمارستان به مناسبت روز زن ، مدیر بیمارستان با هیئت همراه، به کلیه قسمتها سر زد و و یه کیف جا موبایلی هم به همه خانمها ، هدیه داد.
وقتی اومد ، من  بایگانی بودم . اومد کنار میزم و گفت : به شما که باید دو بار تبریک بگم . من حواسم نبود . گفتم چرا ؟ خندید و گفت : خوب دیگه !!!!!!!!
بعد فهمیدم که بخاطر انتخاب احمدی نژاد میگه !!!!!!
آخه اون خودش ضد احمدی نژاد بود . ولی دیروز مسئول تدارکات بهش گفته بود که من احمدی نژاد دو آتیشه ام . خلاصه وقتی اومد این متلک رو هم پروند و رفت .
اینم بگم که غیر از مدیر بیمارستان ، من ، از داداشمم یه شال خیلی خوشگل ، هدیه گرفتم . واسه اینکه این هدیه ها رو هیچوقت فراموش نکنم ازشون عکس گرفتم که مستندشون کنم . و حالا برای موندگاریشون ، دوست دارم بذارمش توی وبم .

پس  که اینطور شد ، بذار یه عکس هم از مثلا جشن روز مادری که دیشب واسه مامان گرفتیم بذارم .

ه

اینم دسته گلی که علی واسه مامان گرفته بود

میدونم که بازم دوستام بهم ایراد می گیرن که چقدر روده درازی !!!!! ولی چه کنم . عاشق نوشتنم .
راستی میخوام از اینجا به دوست عزیزم ،زینت خانم گل ، به مناسبت تولد خودش و داداش یه روزش تبریک بگم . زینت جان ، از این همه لطف و محبتی که نسبت به من داری واقعا ممنونم و ازت میخوام که سید متین کوچولو رو هم از طرف من ، ببوسی . خیلی مواظبش باش .
اینم هدیه من به تو و اون به مناسبت تولد هر دوتون . اگرچه خیلی ناقابله ........

تولد خودت و داداشت مبارک عزیزم